Αναζητώντας τη χαμένη κατανόηση

       Αδυνατώ να κατανοήσω την αντιμετώπιση της κας Διευθύντριας του Καταστήματός μας προς το σύνολο του Φυλακτικού Προσωπικού.Η καρδιά και το μυαλό της φυλακής, τα άτομα που αναγκάζονται καθημερινά να διαχειρίζονται υπεράριθμο πλήθος κρατουμένων, αντιμετωπίζονται σαν παίγνιο από την ίδια την κεφαλή της διοίκησης. 

 Ένας κλάδος που νοσεί από την ασθένεια της έλλειψης προσωπικού, πόσο μάλλον στο Κ.Κ.Κ., παρακολουθεί την κα Διευθύντρια να μη θέλει να δώσει την αντιβίωση για τη θεραπεία. Δηλαδή, να φροντίσει για την επιστροφή στην κανονικότητα της εργασιακής και κατ’ επέκταση προσωπικής ζωής κάθε Φύλακα. 

   

    Υποσχέθηκε συνεισφορά από τους «αποσπασμένους» Φύλακες που παρανόμως απασχολούνταν σε μη φυλακτικές θέσεις! Τελικά, όχι μόνο δεν τήρησε την υπόσχεσή της αλλά εξανάγκασε τους συγκεκριμένους συναδέλφους στη μη καταβολή του Επιδόματος Επικίνδυνης και Ανθυγιεινής εργασίας, ώστε να παραμείνουν στα πόστα τους. 

Το νόμιμο δίμηνο της απόσπασής τους έληξε στις 9/2 αλλά εκείνη συνεχίζει και τους απασχολεί παρανόμως σε μη φυλακτικά καθήκοντα, χωρίς την έγκριση του υπηρεσιακού συμβουλίου όπως ορίζει το άρθρο 30 του Ν3528/2007. Κάπως έτσι λοιπόν, στερεί δέκα(10) άτομα από το πιο δύσκολο κομμάτι της λειτουργίας του Καταστήματος, δηλαδή τη Φύλαξη. Κατά τη γνώμη της, μάλλον, πολλά άτομα στο τμήμα της Γραμματείας δεν μπορούν να στερηθούν λίγους υπαλλήλους. Το ΕΝΑ (1) άτομο στην κιγκλίδα, όμως, δεν έχει ανάγκη ΚΑΝΕΝΑΝ επιπλέον Φύλακα δίπλα του για να εργαστούν για 200, 300 ακόμα και 400 κρατούμενους! 

     Δεν έχει βρει λύση ώστε να φέρει προσωπικό είτε στις διοικητικές θέσεις, πόσο μάλλον στις Φυλακτικές. Οι 25 αποσπασμένοι φύλακες δεν έχουν αναζητηθεί ποτέ ώστε να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους ενώ και οι κινήσεις της -αν τελικά έχουν πραγματικά γίνει- για άμεση στήριξη από το Υπουργείο, έχουν αποβεί άκαρπες. 

   Τέλος, σε οποιαδήποτε έκκληση για βελτίωση των συνθηκών εργασίας του Φυλακτικού Προσωπικού για θέματα ασφαλείας -και όχι μόνο-, η απάντηση αποτελείται από λόγια του αέρα και ποτέ από κάτι άμεσο και δραστικό. Οι Φύλακες, έχουμε μείνει μόνοι, να παλεύουμε καθημερινά μόνο και μόνο για την αξιοπρέπειά μας, στηριζόμενοι ο ένας στον άλλον κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που καθημερινά αλλάζουν, πάντα προς το χειρότερο.

   Η κα Διευθύντρια, με επίκληση τις ανάγκες τμημάτων του διοικητηρίου, στερεί άτομα που είναι διορισμένα για καθήκοντα φύλαξης, βρίσκονται δίπλα μας, έτοιμα να συνεισφέρουν και να λύσουν πολλά από τα προβλήματα του Φυλακτικού Προσωπικού. Έχει φροντίσει να εγκαθιδρύσει ένα μονόδρομο ο οποίος οδηγεί στη ρήξη με το σύνολο του Φυλακτικού Προσωπικού, χωρίς κανένα ίχνος συμβιβασμού. 

    Θλίβομαι, γιατί σε πρόσφατη επίσκεψή μας και σε ερώτηση αν πραγματικά κατανοεί τις ανάγκες κάθε Φύλακα, η απάντησή της ήταν το απλανές βλέμμα προς την οθόνη του υπολογιστή της και τα λόγια «Τα δύο λεπτά που μου ζητήσατε τελείωσαν. Μπορείτε να πηγαίνετε…». Τελικά, μία είναι η σωστή κίνηση που μπορεί να γεννήσει ελπίδα και να άρει το ασφυκτικό αδιέξοδο.

   Και επειδή οι καταστάσεις μας γαλούχησαν και μας έκαναν μια γροθιά, η κίνηση αυτή πλησιάζει και θα είναι εναντίον όλων όσων αδιαφορούν για την εργασιακή μας κανονικότητα!